فرازی از فرمایشات رهبر معظم انقلاب در ديدار نوروزی با مسؤولان كشورى و لشكرى در نخستين روز از سال نو 1369
نوروز، به‌معناي روز نو و حالت نو بوده و هست. از لحاظ طبيعت، روز اول حمل ـ كه اول بهار حساب شده است ـ روزي نو محسوب مي‌شود; ليكن روز نو، منحصر به تجديد وضعيتي در طبيعت نيست; همچنان‌كه در بعضي از روايات وارد شده‌ي در باب نوروز از ائمه‌ي هدي(عليهم السلام)، انسان خوب احساس مي‌كند كه آن بزرگواران هم، بنا به رسم اسلام ـ كه همه‌جا رسوم و سنتها و واژه‌ها را گرفت و محتواي آنها را عوض كرد ـ در مورد كلمه‌ي نوروز و روز نوروز، درصدد چنين كاري بودند. وقتي از امام(عليه‌السلام) سؤال مي‌كنند كه "ما النيروز؟"، حضرت ـ طبق بعضي از تعبيرات ـ مي‌فرمايند: "أتدري ما النيروز؟": مي‌داني كه نوروز چيست؟ نمي‌گويند، مي‌داني نوروز چه وقتي است; مي‌فرمايند، مي‌داني نوروز چيست؟
آن‌وقت در معناي نوروز و اين‌كه نوروز چيست، در روايات مختلف، تعبيرات مختلفي هست. مثلا آن روزي كه رسول اكرم(صلي‌الله عليه و آله و سلم)، اميرالمؤمنين را به خلافت منصوب كرد، آن روز، نوروز بود. يا در روايت ديگر، آن روزي كه دجال در آخرالزمان، به‌دست حضرت مهدي(ارواحنافداه) به قتل برسد، آن روز، نوروز است. يا حتي در بعضي از روايات آمده، آن روزي كه آدم هبوط كرد، آن روز، نوروز بود. نوروز، يعني روزي نو در تاريخ بشر و حالتي نو در زندگي انسانها. علي‌الظاهر در اين روايات، امام نمي‌خواهند بفرمايند كه آن روزي كه اين وقايع در آن اتفاق افتاده است، يا خواهد افتاد، با روز اول حمل، مصادف بوده يا خواهد بود. نه، خيلي مستبعد است كه مراد اين باشد; مراد اين است كه معناي نوروز را بفهميم.
نوروز، يعني روزي كه شما با عمل خودتان، با حادثه‌يي كه اتفاق مي‌افتد، آن را نو مي‌كنيد. روز بيست‌ودوم بهمن كه ملت ايران، حادثه‌ي عظيمي را به كمك خدا تحقق بخشيد، روز نويي (نوروز) است. آن روزي كه امام امت، قاطعا به دهان مستكبر قلدر گردن‌كلفت دنيا ـ يعني امريكا ـ مشت كوبيد، آن روز، روز نو و راه نويي (نوروز) بود; حادثه‌ي نويي بود كه اتفاق مي‌افتاد و افتاد. ما بايد نوروز را، نو روز كنيم. نوروز به حسب طبيعت، نوروز است; جنبه‌ي انساني قضيه هم به دست ماست كه آن را نوروز كنيم..
